حوادث ماه صفر
از روایات اسلامی چنین بر می آید که حوادث بسیار مهم و نشانه های خیلی نزدیک به قیام امام مهدی(علیه السلام) از ماه صفر سال قبل از قیام، یکی پس از دیگری، پدیدار می شوند.
ابن مسعود می گوید:
در ماه صفر نشانه ای خواهد بود و ستاره ای دنباله دار آشکار می گردد(1).
ولید نیز گفته است:
... بی گمان، ستاره ای که از نشانه هاست، ستاره ای خواهد بود
که در ماه صفر و دو ربیع یا در رجب در آفاق گردش می کند...(2).
ذی قریات گفته است:
مردم در صفر اختلاف پیدا می کنند و به چهار نفر می گرایند؛
مردی در مکّه: پناهنده، و دو مرد در شام: یکی از آن دو سفیانی
و دیگری از فرزندان حَکَم که کبودچشم و گلگون است و مردی از
اهل مصر که زورگوست؛ پس اینها چهارتایند. پس خشمگین می شود
مردی از کِندَه و می شورد به سوی کسانی که در شام اند و سپاه
را به مصر می آورد، در نتیجه آن جبّار کشته می شود و مصر چون
پشکل شتر می پاشد. سپس لشکرکشی می کند
به سوی کسی که در مکّه است(3).
گفتنی است، مراد از «پناهنده»، امام مهدی(علیه السلام) است که به کعبه پناه می برد، و به نظر می رسد، مقصود از « مردی از کِندَه»، سفیانی باشد. البتّه با توجّه به آنکه سفیانی از قبیلۀ کلب می باشد، نه کنده، می توان گفت در متن این حدیث، واژۀ «کنده» به اشتباه جای «کلب» قرار گرفته است.
نیز شایستۀ یادآوری است، برداشت نگارنده از احادیث اسلامی، از جمله حدیث یادشده، آن است که آغاز مبارزات و تحرّکات سفیانی در ماه صفر سال ظهور امام مهدی(علیه السلام) خواهد بود.
در روایتی از کتاب عبدالله بن بشّار می خوانیم:
هر گاه خدا بخواهد آل محمّد را چیره گرداند، جنگ را از ماه صفر تا ماه
صفر پیش میآورد، و این، در آستانۀ خروج مهدی(علیهالسلام) است(4).
حدیث یادشده به جنگی یک ساله اشاره دارد که از ماه صفر پیش از قیام امام مهدی(علیه السلام) آغاز میگردد و در ماه صفر پس از قیام، پایان مییابد. به نظر می رسد این جنگ با درگیرشدن نیروهای شورشی در شام با یکدیگر آغاز گردد.
نظرات شما عزیزان: